W języku japońskim słowo „kara” znaczy „pusta”, „te” – „ręka”. „Kyoku” tłumaczy się, jako „ostateczny”, „zasadniczy” albo „podstawowy”; „shin” – „prawda” bądź „rzeczywistość”, zaś „kai” to po japońsku „stowarzyszenie”, „przyłączenie” lub „wziąć udział”. Czyli „kyokushin” oznacza „dążenie do poznania prawdy”.

Symbolem karate kyokushin jest znak kanku. Umieszczony w okręgu oznacza ciągłość oraz okrężny ruch.

Kyokushin jest jednym z najpopularniejszych i docenianym na świecie stylów karate – dziedzictwem kulturowym Dalekiego Wschodu, sięgającym zamierzchłej przeszłości (pierwszy zapis na temat sztuki bojowej pochodzi z około 2500 roku p.n.e.) Istotą tej dalekowschodniej sztuki walki jest nie tylko doskonalenie sprawności ciała, lecz także – a może przede wszystkim – kształtowanie w ćwiczącym odporności psychicznej i wyrabianie w nim właściwej postawy moralnej.

Twórca karate kyokushin – mistrz Masutatsu Oyama urodził się 27.07.1927 roku w Korei , gdzie nosił nazwisko Young – I –Choi. Swoją edukację w dziedzinie sztuki walki rozpoczął już w wieku 9 lat od chińskiego kempo. Zamierzając wstąpić do akademii lotniczej – udaje się w 1938 roku do Japonii , gdzie zmienia swe plany i rozpoczyna naukę judo w tokijskim instytucie KODOKAN. Mimo iż w walce tej zdobywa dość wysoki stopień 4 dan –nie mogła ona (jako walka sportowa) zaspokoić jego oczekiwań. Toteż wraca do swych pierwotnych zainteresowań ,skierowując całą swoją uwagę głównie na karate. Studiowanie rozpoczyna od stylu shotokan (jako uczeń syna Gichin’a Funakoshi’ego-Yoshitaki’ego),by następnie zgłębiać wiedzę stylu Goju-ryu(pod kierunkiem Gogen’a Yamaguchi).W karate również czynił szybkie postępy. Już w siedemnastym roku życia jako student w Takusoku promowany został na 2 dan, a w dwudziestym na 4 dan. W 1946 roku rozpoczął naukę na Wydziale Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Weseda.

W 1947 roku na mistrzostwach Japonii w Kioto Masutatsu Oyama zdobywa pierwsze miejsce. Rok później wyjeżdża na 18 miesięcy w góry. Okres ten poświęcił na ciężki samotny trening. W odosobnieniu od wszelkiej cywilizacji (w konfrontacji z surowymi warunkami przyrody i z samym sobą, swoją osobowością). W 1952 roku podróżuje po Hawajach i USA z licznymi pokazami walk i rozbijania takich przedmiotów jak: cegły, dachówki, bryły lodu itp. Pokazy te wzbudziły wielki zachwyt wśród oglądających. Przyjmował on wyzwanie każdego, kto chciał z nim walczyć bez względu na zasady walki i styl. Dzięki nieprawdopodobnej sile fizycznej, ale( jak sam później przyzna) również psychicznemu wytrenowaniu pokonał przedstawicieli judo, kung-fu, boksu tajskiego i innych. W latach pięćdziesiątych był uważany za najlepszego karatekę Japonii. Nie mogąc znaleźć przeciwników postanowił walczyć z bykami. Utrącał im rogi techniką shuto lub zabijał je jednym ciosem.

Pokazy dane przez Oyamę przyczyniły się do spopularyzowania karate na całym świecie. W 1954 roku Oyama otwiera pierwsze dojo. Instruktorami zostają K. Mizushima i E.Yasuda.Za datę utworzenia kyokushinkai przyjmuje się rok 1957-kiedy to reprezentacja tej szkoły wystąpiła na akademickich mistrzostwach Japonii w karate. Nazwa to japoński termin ,który oznacza KYOKU – biegun, SHIN – prawdę, KAI –stowarzyszenie.

Oyama doszedł do wniosku ,że stała modyfikacja starych stylów nie wystarcza i wobec tego należy stworzyć całkowicie nowy system walki oparty na najefektywniejszych i sprawdzonych technikach.1-go października 1963 roku powstaje Międzynarodowa Organizacja Karate Kyokushinkai z centralnym Honbu Dojo w Tokio. Były premier Japonii,laureat nagrody Nobla E.Sato otrzymuje tytuł Kaicho-prezydenta zaś Oyama zostaje Kancho- dyrektorem Kyokushinkai kan.W roku 1974 organizacja przyznaje Masutatsu Oyamie najwyższy stopień wtajemniczenia 9 dan,a potem 10.

Oyama napisał kilka książek min. Karate Advanced, This is Karate, What is Karate, Vital Karate, The Kyokushin Way ,które do dziś uważane są za bestselery w świecie literatury budo. Jak napisano w jednym z najbardziej prestiżowych magazynów sztuk walki -„Black Belt”: ”Oyama nie tylko przejął najcięższy do spełnienia ideał Bushido, lecz poszedł o krok dalej. Zwracał on na to, że stopień poświęcenia, samozaparcie poprzez dyscyplinę jest wprost proporcjonalne do stopnia odnoszonego sukcesu. Walka karate, gdy na świecie istnieje broń palna, nie ma już dzisiaj zasadniczego znaczenia w czasie wojen, wydaje się czymś archaicznym. Jednak dyscyplina Budo pozostaje w sercach kontynuatorów dzieła samurajskiego”.

Po śmierci Masutatsu Oyamy ogłoszono, że na mocy testamentu sukcesorem zmarłego i nowym liderem światowego kyokushin jest Akioshi Shokei Matsui. Nie wszyscy uczniowie Oyamy uznali sukcesora za godnego następcę Masutatsu Oyamy, w związku z czym w latach 1994 – 2004 następowały kolejne rozłamy w IKO. Kolejni uczniowie Oyamy obwoływali się jego sukcesorami i otwierali kolejne Międzynarodowe Organizacje Kyokushin-kaikan Karate uznając jednoczenie siebie za tych właściwych sukcesorów legendarnego twórcy stylu.

W ten sposób powstawały kolejne IKO 2, 3, 4, 5 itd. Nie bez znaczenia dla podziałów w Kyokushin pozostał fakt, że sukcesor Masutatsu Oyamy, Shokei Matsui zarejestrował International Karate Organization Kyokushin-kaikan jako przedsiębiorstwo w Stanach Zjednoczonych. Przedsiębiorstwo będące jego własnością. Uczynił to jednoczenie opatentowawszy nazwa Kyokushin, Kyokushin-kaikan, Kancho Kyokushin oraz znaki stylu: kanji i kanku jako jego własne znaki firmowe. Na mocy tego patentu Shokei Matsui pozbawił możliwości używania tychże znaków i nazw części z reprezentantów innych IKO, lub też zmusił ich do wybrania innych znaków. Istotniejszym dla przyszłości stylu może okazać się inny spór sądowy, jaki toczył Akioshi Shokei Matsui z rodziną zmarłego Matsutatsu Oyamy. Ostatecznie system sadowniczy w Japonii uznał zasadność roszczenia rodziny Oyama o przywrócenie im wszelkich praw do własności intelektualnych Masutatsu Oyamy, w tym do stworzonego przez niego stylu karate. Sad w Tokio uznał rzekomy testament Masutatsu Oyamy za ewidentnie sfałszowany i przez to od początku nie ważny. W ten sposób IKO Matsui zyskało w międzynarodowym słownictwie stylu Kyokushin numer 1, dla odróżnienia od IKO stworzonego przez Masutatsu Oyamę. Rodzina twórcy stylu chcąc podkreślić autentyczność reprezentowanego przez nią IKO, jako kontynuacji dzieła Masutatsu Oyamy, rozpowszechniła dodawanie do nazwy swego IKO określenia „IKO Sosai”. Obecnie istnieje więc wiele mniejszych od pierwotnego IKO organizacji, które w bardzo różny sposób argumentują, że to właśnie one uczą prawdziwego Kyokushin, podczas gdy oryginalna organizacja IKO Masutatsu Oyamy podejmuje wysiłki zmierzające do zachęcenia do powrotu do oryginalnej organizacji wszystkich tych, którzy czują się lojalni wobec twórcy karate kyokushin i szanują prawo do tego wielkiego dzieła należące do jego spadkobierców.